Geen koffie in de zon, geen lege agenda's, geen nieuwe belevenissen, geen strand. Hoe is het om weer thuis te zijn? Hoe ging het weer op school?
We kwamen vrijdagnacht thuis, rond 2:00. De kinderen konden niet wachten om weer met hun speelgoed te spelen, dat beleefden ze als nieuw. Dus midden in de nacht brandde er in de straat bij één huis licht en renden er drie kinderen rond. Ook wij vonden ons huis weer heerlijk: dat is het mooie van weggaan, dan waardeer je weer extra wat je al hebt.
Het zien en spreken van de familie en vrienden was weer heel vertrouwd, ook voor de kinderen met hun neefjes en nichtjes. Ik had het gevoel dat we gewoon een paar weken op vakantie waren geweest. Mijn man moest wat meer wennen, die merkte wel dat hij een langere tijd eruit was geweest.
Op school
En op maandag begon het gewone leven: de kids gingen weer naar school. Ze vonden het best een beetje spannend: wisten ze nog hoe alles werkt, waar alles staat. Ik vond het spannender of ze weer met de vriendjes aansluiting zouden vinden en benieuwd of ze weer goed mee konden draaien met de lesstof. Gewapend met hun favoriete Spaanse koekjes om uit te delen liepen we de klas weer in. En aan aandacht geen gebrek! En zij zijn nu nét geen kinderen die het leuk vinden om in het middelpunt van de aandacht te staan. Dus bij Ties kwamen er even tranen. Die alweer snel weg bleken te zijn. En 's middags kwamen er direct weer vriendjes spelen; alsof ze niet weg waren geweest! En dat is in Nederland toch een stuk makkelijker: "Ik kan ze hier weer goed verstaan!"
Deze week hadden we een gesprek met de leerkrachten. In Spanje hielden wij de lesstof voor het lezen en schrijven zelf bij. Rekenen was niet nodig, dachten we, want dat krijgen ze daar ook. En juist op dit vlak lopen ze nu achter. De juffen waren wel erg benieuwd 'wat ze daar nu eigenlijk gedaan hebben'... Maar geen probleem! We kregen wat extra huiswerk mee en met wat extra oefeningen zullen ze zo weer mee kunnen draaien. Leermomentje dus. En het leertempo is erg achteruit gegaan; ze lijken het Spaanse tempo eigen gemaakt te hebben. Oeps.
Het Nederlandse leven
Zelf vind ik het eigenlijk weer heerlijk om thuis te zijn. In Spanje was het heerlijk om verschillende redenen; de tijd, het klimaat, het avontuur. Hier is het weer heerlijk om andere redenen: Ik vind het weer lekker om te kunnen werken, mijn eigen bedrijf op te starten. Dat geeft me veel energie. Ik functioneer toch beter in de actie dan in de ruststand. Maar misschien ook wel juist door die combinatie van rust en actie.
De kinderen kunnen hier meer hun eigen gang gaan, spelen buiten of boven en daardoor zitten we niet steeds met elkaar in dezelfde ruimte. En dat vind ik nu ook weer lekker. En het aanbod van gezond eten is hier veel ruimer, fijn na het fabrieksbrood en bespoten tomaten.
Volgend jaar weer?
Dat was de opzet. We waren er helemaal zeker van: We hebben drie 3 tassen in Tenerife achter gelaten en we zijn weer gestart met de Spaanse les.
Maar inmiddels gaan we ook twijfelen. Stof voldoende voor een volgend blog!
Al jaren fantaseerden wij om de wintermaanden in de zon door te brengen: Lekker weer, avontuur, quality time met het gezin: het beste uit het leven halen. Natuurlijk komen dan de eerste obstakels: Hoe moet dat met onze kinderen, werk, financiën en huis? Het kan vast niet! Of toch wel? We besloten alle beperkingen te onderzoeken. En verrassend genoeg kwam er steeds een oplossing. Inmiddels beleven we voor de 2e keer het avontuur in San Andres, Tenerife. Via dit blog delen we onze ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten