Eerlijk is eerlijk: ik heb stress

Is het inpakstress? Komt het door de decembermaand waarbij ik volgens mij ieder jaar een tikkie gestrest wordt van alles wat er te doen is? Komt het omdat ik mijn werk, waar ik jaren met liefde aan gewerkt heb, aan het overdragen ben omdat ik mijn baan heb opgezegd om vrij in ons avontuur te storten? Of een combi van deze stress-verhogende-aspecten?


In ieder geval stroomden de tranen over mijn wangen toen mijn man zei dat ik niet zo gespannen mijn 'to do' lijstje probeer af te werken, want 'we doen straks een paar dingen en dan komt het toch allemaal goed?' ....

Het komt helemaal niet goed!!
'Jij denkt bij het huis schoonmaken aan een beetje opruimen. Als ik probeer te stofzuigen komen er onderwijl juist 10 dingen extra op mijn lijstje bij: oh ja, nog een cadeautje voor de juf afmaken, oh ja de schoonmaakster bellen, oh ja, dat shirtje nog even maken en meer en meer en meer. 

Nog 2,5 week en dan zitten we toch echt in het vliegtuig. Is het huis dan schoon? Kerstboom weer opgeruimd? Heb ik dan alle mails weggewerkt en kennis en ervaring kunnen overdragen aan mijn opvolger? Ook al is dit alles niet gelukt: we gaan. En op een of andere manier ga ik proberen daar ook nog een beetje relaxt van te gaan genieten. 
Hoe? Ik weet niet. Door even wat 'to do's' weg te werken denk ik ...

Sesamstraat

Onze juf Marga helpt ons vertrouwd te raken met de Spaanse taal. En dat is nog best pittig. We hadden gedacht dat we dagelijks zouden zitten blokken, maar het valt niet mee om momenten te vinden naast een drukke baan, sport en natuurlijk een druk gezin.

Ze heeft voor de jongens heeft allerlei spelletjes en filmpjes. Ben ik daar even blij mee! Zo komt het dus dat ik op woensdagavond naar Plaza Sesamo zit te kijken met Enrique y Beto en zijn vrienden. 
Spelenderwijs leer ik zo ook nog wat!  

http://www.youtube.com/watch?v=SpUKvwyRq9Y
http://www.youtube.com/watch?v=JNkZALxekl8
http://www.youtube.com/watch?v=rI_lYJLkOL0

Een dikke 10 voor 2xhuisnr13

Ik lees graag over synchroniciteit, over wensen visualiseren, over in contact zijn met 'je bron' waardoor je de wind mee krijgt, waardoor dingen samen komen, alles op zijn plaats lijkt te vallen.

Het zoeken van een plekje in San Andres met onze 10 wensen leek irrealistisch, maar het is ons gelukt! Ik denk dat wat ik in deze boeken las, nu tot uiting kwam.
In mijn vorige blog omschreef ik onze wensen:
1. een huis in San Andres: check!
2. die we elk jaar weer kunnen huren: waarschijnlijk: check!
3. met uitzicht op zee: check!
4. Met een tuin: groot terras dus: check!
5. met veel lichtinval: check!
6. met 3 slaapkamers: nee
7. met een wasmachine: check!
8. met een plek waar we spulletjes kunnen achterlaten: check!
9. met evt een zwembad of mogelijkheid tot het plaatsen van een zwembad: check!
10. dat alles nog binnen een bepaald budget: check!

+1: het is in een kleine wooncomplex; een wens die we ooit eerder hadden: zo hebben we kans om gemakkelijk contact te maken met andere bewoners, ons er daardoor snel thuis te voelen en de taal gemakkelijk te leren.
+1: op loopafstand van het strand
+1: op loopafstand van school

Dat we tussentijds 2x uit dit huis moeten, daar hebben we het dan niet over.... oké nu even dan: Het huis was al bezet. En wij hebben bij de Spaanse verhuurster erop aangedrongen om er toch gebruik van te maken. En we wilden hiervoor best flexibel zijn. Want om thuis te komen bij onze kinderen met het verhaal dat we een huis met zwembad hebben gevonden vonden we onbetaalbaar. We kunnen niet direct op 3 januari dit leuke stulpje betrekken, maar pas op de 17e. We starten in een ander, ook heel lekker huis (onze 2e keuze), Casa Verde: het groene huis. Op nummer 13. En in febr moeten we weer 10 dagen plaatsmaken voor mensen die al betaald hebben. Dan gaan we weer even terug naar Casa Verde. Om vervolgens weer terug te keren naar ons huis Casa con piscina (met zwembad) op eveneens nummer.... 13!
13 wordt ons geluksgetal in Tenerife vermoed ik zo.

Missie to be completed: Een huis

Over Nederland waait de grootste storm sinds tijden en wij zitten op Schiphol te wachten op onze vlucht naar Tenerife. Met z’n tweetjes, de kids blijven bij opa en oma. Als we maar veilig thuis komen....

Want we hebben een missie: het vinden van een huis voor ons verblijf van januari tm maart  a.s.. Eén van de meest gestelde vragen tot nu toe was – naast :  Wat ga je daar doen? – is: Hebben jullie daar dan een huis? Eh, nee, nog niet.

In januari dit jaar waren we in San Andres/Tenerife en toen leek het het ons onmogelijk om alvast iets te huren voor een bepaalde periode voor een jaar later. Spanjaarden zijn niet zo van de planning. Eén appartement die we wel hadden kunnen reserveren vonden we te duur en te klein. De Spaanse dame, en stevige onderhandelaarster schatten wij in, vroeg hetzelfde huurbedrag per nacht voor 90 dagen als voor 1 dag. Belachelijk! We vinden wel iets anders, beter en goedkoper, zeiden we ...

Nu ben ik toch behoorlijk zenuwachtig: na wat speurwerk op internet en communicatie via een meisje in Tenerife die ons helpt bij de voorbereidingen mogen we denk ik blij zijn als we IETS vinden. En dat we 9 van de 10 wensen moeten laten varen: 1. een huis in San Andres, 2. die we elk jaar weer kunnen huren, 3. met uitzicht op zee, 4. Met een tuin, 5. met veel lichtinval, 6. met 3 slaapkamers, 7. met een wasmachine, 8. met een plek waar we spulletjes kunnen achterlaten, 9. met eventueel een zwembad of mogelijkheid tot het plaatsen van een zwembad en 10. dat alles nog binnen een bepaald budget.

Ik ben bang dat we blij moeten zijn als we iets kunnen vinden in San Adres (1) waar we met elkaar in kunnen wonen. Hoeveel punten zullen we scoren in de komende 4 dagen???

Post-its in de keuken

We willen in Tenerife graag integreren met de bewoners van het dorp waar we gaan wonen: San Andres. En daarvoor willen we de taal goed spreken. Rond mijn 18e jaar heb ik wel 2 jaar Spaans op school gehad en later nog een halve cursus gevolgd. Mijn man volgde een jaar geleden een ook cursus. Toen was de noodzaak er nog niet om het goed onder de knie te krijgen en het lukte ons dan ook nog niet om een gewoon gesprek te voeren in Spanje.

Nu moeten we wel, willen we wel. Elke maandagavond komt de Spaanse Marga ons les geven. En ze neemt ons mee in de gebruiken van de Spanjaarden. Dat vinden we nog het leukste onderdeel. Zo hoorden we dat de kinderen op school lunchen van 14:00-16:00u en dan eten ze een warme maaltijd, tijdens de siësta wordt vaak niet meer gerust maar gaan mensen zoals eeuwenlang nog wel laat naar bed waardoor de overheid mensen nu stimuleert langere nachten te maken. Tijdens feestjes hoef je alleen de jarige te feliciteren en niet de hele kamer, hoef je maar twee kussen te geven en als je iets uitdeelt of geeft hoef je niets te zeggen zoals onze 'alsjeblieft'.

Na maandagavond zijn we weer helemaal enthousiast en zetten we op dinsdag direct om 6:00u de wekker om een kwartier of half uurtje te studeren voordat de kids wakker worden. Woensdag lukt dat ook nog maar op donderdag versloft het alweer. Dan maar in het weekend en ook dat valt met 3 jonge kinderen niet mee waardoor we steeds balen dat we zo traag vooruitgang boeken.
.
Toch proberen we zo goed en zo kwaad als het gaat de Spaanse taal onder de knie te krijgen:
- De keuken hangt vol met post-its en zodoende  lezen we elke keer als we de la open doen dat cuchillo's de messen zijn.
- Tijdens het tandenpoetsen lees ik op de spiegel alle woorden die bij A tm Z staan en een samenvatting van de laatste les.
- We zetten tijdens het autorijden een cd van de vorige taalcursus aan
- En via Spotify zetten we Spaanse kinderliedjes op.
- Sommige vrienden Appen of mailen weleens stukjes tekst in het Spaans
- De jongens krijgen ook les op vrijdagmiddag van dezelfde Marga en ook ik leer dan ongeveer net zoveel als de jongens.

Het huiswerk van deze week is het onder de knie krijgen van de woorden én het dansje van het liedje Soy una Taza van Grupo encanta.
http://www.youtube.com/watch?v=fTzTFQbdYEQ
Dat wordt dansen! Als het lukt krijgen de jongens een extra sticker. Want als de stickerkaart vol is, gaan we naar het zwembad, één van de beloningen waaruit ze mochten kiezen.

Adios!

3 maanden in het buitenland? Dat kan toch niet met een gezin!

Dat dachten wij vaak ook. Maar is dat eigenlijk zo? 

Hoi, ik ben Brenda Grootscholten en sinds 2007 getrouwd met Diego Kooy, dus ga ik sindsdien door het leven als Brenda Kooy-Grootscholten. Ik wil jullie delen in ons avontuur: we gaan met ons gezin 3 maanden per jaar in het buitenland wonen!

Dat betekent samen met onze tweelingzonen, nu 6 jaar en onze dochter van 2,5.

Voor de geboorten van onze kinderen hielden we van reizen en ook nu trekt het buitenland vaak. De wintermaanden in Nederland gingen ons meer en meer tegen staan. En in het kader van: OF je zeurt niet, OF je doet er iets aan  zijn we gaan nadenken over hoe we ons leven nog meer kleur konden geven. Hoe zou het zijn als we 3 maanden per jaar, tijdens de donkerste en natste maanden in Nederland in een land kunnen wonen waar het heerlijk weer is. Waar we meer van de wereld zien en waar we quality time met het gezin beleven.

Maar waar en hoe?

Onze 1e wens ging uit naar Bali. Daar hadden wij goede herinneringen aan. In in 2010 gingen we op onderzoek uit. Een geweldig land. Maar het voelde te ver: wat als we hier wonen en er gebeurt thuis iets? Welk land is dan geschikt? Waar is het lekker weer in de maanden januari, februari en maart, wat is niet te ver weg, waar is het bedrijvig genoeg zodat we allerlei manieren kunnen vinden om iets te ondernemen en waar staat de cultuur ons aan?

In Tenerife konden we nagenoeg alle criteria van ons wensenlijstje aanvinken.

In deze blog zal ik onze ervaring delen. Ook hoe we dat met onze kinderen gaan doen. Want die gaan natuurlijk mee! Hoe bereiden we ons voor en waar zullen we tegenaan lopen? Hoe krijgen we de taal onder de knie? En is het zo leuk als we hopen? We gaan het beleven!

Un Saludo!