Eerste levensbehoefte: internet

Dankzij onze Duitse buren met hun 50m lange internetkabel hebben wij ook bereik.

In een van mijn eerste blogs schreef ik dat we zo blij waren dat we de eerste dag direct internet hadden via een mobiele modem. Deze blijdschap was van korte duur:  Het maximaal aantal gigabyte dat er per maand op staat, hadden we na drie dagen al opgebruikt. Het zal wel een foutje zijn, dus kochten we de maand-gigabytes erbij. Helaas, hetzelfde verhaal. Nog eens verlengd maar zo werd het een duur grapje. Mijn man logt in op zijn lokale computer in Nederland en dat vraagt blijkbaar veel van internet en is een mobiel netwerk niet de oplossing. 

De dochter van de verhuurster heeft een winkeltje tegenover ons huis en die gaf haar wifi code. Als we het raam openzetten en we geluk hadden, hadden we goed bereik.

Twee weken na onze aankomst verhuisden we naar het appartement die we voor de gehele periode uitgekozen hadden maar die de eerste twee weken niet beschikbaar was: met mooi uitzicht op zee en een zwembad op het dakterras. Het mooie uitzicht gaf ook direct een probleem: hier was het oppikken van een signaal nog moeilijker.

83 treden hoog en dan zijn we bij ons appartement. Lastig voor een goede internetverbinding.

We zouden een telefoonlijn moeten laten aanleggen begrepen we van onze vrienden uit de internetwinkel. Zo gepiept, zeiden ze. Bellend met het telecombedrijf gaf, net als in Nederland, al snel de bekende frustratie. Er was één jongen die Engels sprak. Die zou ons morgen terugbellen. Geen bericht, dan bellen wij hem maar terug. Zonder resultaat en zo ging het nog een paar dagen door. Ondertussen geen internet hebbend, dus manlief zat de hele dag en avond bij een koffietentje waar wel internet is. Niet zo comfortabel en gezellig. Ik was er snel klaar mee en pakte mijn vertrouwde manier van oplossingen zoeken op: vragen! Ik belde aan bij een Duits stel die hier, volgens mevrouw op nummer 1, al 20 jaar woont. En die volgens deze mevrouw internet hadden. 'niet zeggen dat ik dat gezegd heb hoor!' Aangebeld en wow, dezelfde middag kwam deze vriendelijke Duitse buurman met zijn 50 meter lange internetkabel! Via het balkon en het keukenraam pluggen we nu in. En is internet razendsnel! 

Wat is het heerlijk is om zulke aardige mensen te ontmoeten. Soms is het fijner om geholpen te worden dan het allemaal zelf maar uit te zoeken.