Nou ik kan nog wel wat Spaanse lesjes gebruiken...

Op dit moment genieten we van het bezoek van (o)pa en (o)ma en het enorme carnaval spektakel hier in Santa Cruz. Over de carnaval zal ik vast nog een blog schrijven, we zitten nog middenin de feestweek.

Nu mijn vader en moeder er zijn lijkt mijn Spaans heel wat: ik kan vlot een drankje en het eten bestellen en maak hier en daar een praatje. Ik zie mijn moeder dan verwonderd kijken. Toch gaat er nog geregeld wat mis. Zo gingen we vandaag met een dolfijnen tour mee. Ik regel wel even de kaartjes. Op naar de boot, maar de meneer bij de poort liet me er niet door. Er was iets mis met ons kaartje probeerde hij aan te wijzen. Ik lette er niet zo op, want ik had het enige bonnetje dat in mijn portemonnee zat aan hem gegeven. Ik hield stug vol dat dit het bonnetje was wat ik van zijn collega had gekregen. Hij wees steeds naar de bovenste regel waar ik het cijfer 4 zag staan, ja van vier volwassenen. Nee, 4 bujias is wat anders: het ging hier om vier bougies. Oeps! Dit was de bon van de automonteur.... 

Deze week hielp ik op school bij Pancake day. Een traditionele dag in Engeland die de Engelse juf aangrijpt om Engels op een leuke manier bij te brengen. De kinderen eten pannenkoeken en doen daarna de pancake race (pannenkoeken flippen terwijl ze heen en weer rennen). Ze hadden mij gevraagd of ik in het Engels wilde uitleggen en voordoen hoe pannenkoeken gemaakt en gebakken worden. Het niveau Engels is bij deze jonge kinderen uiteraard nog niet zo goed dus beeld ik ook alles uit. Bij de uitleg over wat er op een pannenkoek kan zei ik: 'and chocolate, do you like chocolate?' en maakte de lekker-zwaai beweging bij mijn wang/oor. Ik kreeg maar weinig reactie uit de klas en vond het vreemd; ieder kind houdt toch van chocola? Pas later dacht ik weer aan de spaanse les waarin onze juf vertelde dat dit gebaar in Spanje een andere betekenis heeft:
'Pas op, er zwaait wat! of 'Je bent gek!'... 

Ach die kids... En ik zal weer wat beter mijn aantekeningen doornemen.